امیدوارم در روز انتصابات رژیم هم، مانند امروزمان، از پای کامپیوتر تکان نخوریم!

نمیدانم چرا، اما کمی میترسم.
نه تنها از مردم، بلکه از خودم هم میترسم. از ترسی که در وجودمان داریم میترسم. از نوادگان ملتی که صبح شعارشان «زنده باد مصدق بود» و عصر «جاوید شاه» میگفتند، میترسم. میترسم که به اندک بهایی، خودمان حقوقمان را فراموش کنیم. میترسم که با تهدیدی، دست از مبارزه بکشیم. میترسم که به طمع امتیازی، خودفروشی کنیم.
آن روزها، از همین حالا معلوم است. شایعاتش هم معلوم است.
«هرکسی در انتخابات شرکت نکند، در دانشگاه ثبت نامش نمیکنند»
«هرکسی شناسنامه اش مهر انتخابات نداشته باشد، ستاره دار میشود»
«هرکسی رای ندهد، در مصاحبه کار، ردش میکنند»
اما یک چیز را بگویم، تمام این اتفاقات، چه با شرکت در انتخابات و چه بدون آن، خواهد افتاد. ما برای این حکومت مردم حساب نمیشویم، که بخواهد حقوقمان را رعایت کند. مردم تنها و تنها، مزدوران خامنه ای هستند، نه ما. ایران جمهوری اسلامی، کمتر از 2 میلیون جمعیت دارد. بعقیه نان خور اضافی اند و مایع دردسر.
تا بسیجی هست، ما را چه به دنشگاه و کار.
فقط یادتان باشد هیچ وعده ای ارزش خیانت به وطنمان را ندارد. هیچ وعده ای ارزش خیانت به چشمهای ندا را ندارد. هیچ وعده ای ارزش خیانت به تن رنجور زندانیان سیاسی را ندارد   نازنین بانوی ایرانی و مردان آزاد اندیش.. صفحه را لایک کنیم و به اشتراک بگذاریم ...جنبش تحریم انتخابات   http://www.facebook.com/tahrim.sabz?sk=wall  .